Όταν οι μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες διακόπτουν την ορμονική θεραπεία, η οστική τους πυκνότητα μειώνεται και αυξάνεται ο κίνδυνος κατάγματος ισχίου, σύμφωνα με αμερικανική μελέτη που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο Menopause.
Όταν οι μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες διακόπτουν την ορμονική θεραπεία, η οστική τους πυκνότητα μειώνεται και αυξάνεται ο κίνδυνος κατάγματος ισχίου, σύμφωνα με αμερικανική μελέτη που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο Menopause.
Ερευνητές του Πανεπιστημίου Νότιας Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες με επικεφαλής την Δρ Ροξανα Καριμ έθεσαν υπό ιατρική παρακολούθηση για εξίμησι χρόνια σχεδόν 81.000 μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες που είχαν σταματήσει την ορμονική θεραπεία και διαπίστωσαν 55% αυξημένο κίνδυνο να υποστούν κάταγμα ισχίου.
Οι αλλαγές ως προς τις πιθανότητες κατάγματος ήταν ορατές 24 μήνες μετά την διακοπή της ορμονοθεραπείας και δεν επηρεάζονταν από τη χρήση φαρμάκων όπως οι διφωσφονάτες.
Ειδικότερα, οι επιστήμονες μελέτησαν 80.955 μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες από το σύστημα Kaiser Permanente Health Maintenance Organization, που ήταν τουλάχιστον 60 ετών και είχαν τουλάχιστον μια συνταγή για θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης (ΘΟΥ), το διάστημα Ιανουαρίου-Ιουνίου 2002. Οι γυναίκες ετέθησαν υπό ιατρική παρακολούθηση μέχρι τον Δεκέμβριο του 2008. Το 54% άνηκε στην καυκάσια φυλή και κατά μέσο όρο ήταν ελαφρώς υπέρβαρες.
Όπως αναμενόταν, η χρήση της ΘΟΥ είχει μειωθεί σημαντικά το διάστημα Ιουλίου 2002-Δεκεμβρίου 2008 (από 85% στο 18% στις γυναίκες του δείγματος). Κατά την ίδια περίοδο, το ετήσιο ποσοστό κατάγματος ισχίου είχε αυξηθεί από 3,9 στα 5,67 περιστατικά ανά 1.000 γυναίκες.
Δεδομένων των παραπάνω παρατηρήσεων, οι γυναίκες που είχαν διακόψεις την ορμονοθεραπεία είχαν σχεδόν διπλάσιες πιθανότητες κατάγματος από εκείνες που είχαν συνεχίσει κανονικά την αγωγή τους.
Ο κίνδυνος αυξανόταν μόλις δύο χρόνια μετά τη διακοπή της ΘΟΥ και συνέχιζε να αυξάνεται, από το 52% στη διετία στο 77% πέντε χρόνια αργότερα.
Εξάλλου η μεγαλύτερη αποχή από την φαρμακευτική αγωγή συνεπαγόταν και μειωμένη οστική πυκνότητα.
Εκατομμύρια γυναίκες σε όλο τον κόσμο σταμάτησαν την ορμονοθεραπεία μετά από την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων της μελέτης Women's Health Initiative (WHI), το 2002, που διαπιστωνόταν αυξημένος κίνδυνος καρδιακής νόσου και καρκίνου.
Παλαιότερη έρευνα είχε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι εμμηνοπαυσιακές γυναίκες που κάνουν ορμονική θεραπεία έχουν ουσιαστικά λιγότερη οστική απώλεια από τις γυναίκες που δεν παίρνουν ανάλογη φαρμακευτική αγωγή.
«Είναι γνωστό ότι ενώ οι γυναίκες που δεν παίρνουν ορμόνες μετά την εμμηνόπαυση διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο οστικού κατάγματος, από τις γυναίκες που κάνουν ορμονική θεραπεία», προσθέτει η ερευνήτρια.
«Η νέα μελέτη τεκμηριώνει ότι η διακοπή της ορμονικής θεραπείας αυξάνει ουσιαστικά τον κίνδυνο κατάγματος ισχίου. Οι γυναίκες λοιπόν που διακόπτουν την αγωγή θα πρέπει οπωσδήποτε να ενημερώνουν τον θεράποντα ιατρό τους και από κοινού να εξετάσουν άλλους τρόπους μείωσης των οστικών καταγμάτων», καταλήγει.
Οι αλλαγές ως προς τις πιθανότητες κατάγματος ήταν ορατές 24 μήνες μετά την διακοπή της ορμονοθεραπείας και δεν επηρεάζονταν από τη χρήση φαρμάκων όπως οι διφωσφονάτες.
Ειδικότερα, οι επιστήμονες μελέτησαν 80.955 μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες από το σύστημα Kaiser Permanente Health Maintenance Organization, που ήταν τουλάχιστον 60 ετών και είχαν τουλάχιστον μια συνταγή για θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης (ΘΟΥ), το διάστημα Ιανουαρίου-Ιουνίου 2002. Οι γυναίκες ετέθησαν υπό ιατρική παρακολούθηση μέχρι τον Δεκέμβριο του 2008. Το 54% άνηκε στην καυκάσια φυλή και κατά μέσο όρο ήταν ελαφρώς υπέρβαρες.
Όπως αναμενόταν, η χρήση της ΘΟΥ είχει μειωθεί σημαντικά το διάστημα Ιουλίου 2002-Δεκεμβρίου 2008 (από 85% στο 18% στις γυναίκες του δείγματος). Κατά την ίδια περίοδο, το ετήσιο ποσοστό κατάγματος ισχίου είχε αυξηθεί από 3,9 στα 5,67 περιστατικά ανά 1.000 γυναίκες.
Δεδομένων των παραπάνω παρατηρήσεων, οι γυναίκες που είχαν διακόψεις την ορμονοθεραπεία είχαν σχεδόν διπλάσιες πιθανότητες κατάγματος από εκείνες που είχαν συνεχίσει κανονικά την αγωγή τους.
Ο κίνδυνος αυξανόταν μόλις δύο χρόνια μετά τη διακοπή της ΘΟΥ και συνέχιζε να αυξάνεται, από το 52% στη διετία στο 77% πέντε χρόνια αργότερα.
Εξάλλου η μεγαλύτερη αποχή από την φαρμακευτική αγωγή συνεπαγόταν και μειωμένη οστική πυκνότητα.
Εκατομμύρια γυναίκες σε όλο τον κόσμο σταμάτησαν την ορμονοθεραπεία μετά από την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων της μελέτης Women's Health Initiative (WHI), το 2002, που διαπιστωνόταν αυξημένος κίνδυνος καρδιακής νόσου και καρκίνου.
Παλαιότερη έρευνα είχε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι εμμηνοπαυσιακές γυναίκες που κάνουν ορμονική θεραπεία έχουν ουσιαστικά λιγότερη οστική απώλεια από τις γυναίκες που δεν παίρνουν ανάλογη φαρμακευτική αγωγή.
«Είναι γνωστό ότι ενώ οι γυναίκες που δεν παίρνουν ορμόνες μετά την εμμηνόπαυση διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο οστικού κατάγματος, από τις γυναίκες που κάνουν ορμονική θεραπεία», προσθέτει η ερευνήτρια.
«Η νέα μελέτη τεκμηριώνει ότι η διακοπή της ορμονικής θεραπείας αυξάνει ουσιαστικά τον κίνδυνο κατάγματος ισχίου. Οι γυναίκες λοιπόν που διακόπτουν την αγωγή θα πρέπει οπωσδήποτε να ενημερώνουν τον θεράποντα ιατρό τους και από κοινού να εξετάσουν άλλους τρόπους μείωσης των οστικών καταγμάτων», καταλήγει.
ΠΗΓΗ:health.in.gr