Οι παγκόσμιες ανάγκες αιμοδοσίας είναι υψηλές, λόγω των πολυμεταγγιζόμενων ατόμων (π.χ. κληρονομικές θαλασσαιμίες, θρομβοκυττοπενία), των χειρουργικών επεμβάσεων και των τροχαίων ατυχημάτων...
Οι παγκόσμιες ανάγκες αιμοδοσίας είναι υψηλές, λόγω των πολυμεταγγιζόμενων ατόμων (π.χ. κληρονομικές θαλασσαιμίες, θρομβοκυττοπενία), των χειρουργικών επεμβάσεων και των τροχαίων ατυχημάτων. Υπάρχουν άτομα, τα οποία κινδυνεύουν να χάσουν τη ζωή τους χωρίς ζωτικές μεταγγίσεις. Παρά ταύτα, τα ποσοστά της εθελοντικής αιμοδοσίας είναι χαμηλά, ιδιαίτερα στη χώρα μας.
Η πιο διαδεδομένη λανθασμένη δοξασία που σχετίζεται με τον χαμηλό αριθμό εθελοντών αιμοδοτών, είναι ότι η αιμοδοσία επιβαρύνει τον οργανισμό του αιμοδότη. Αυτό είναι λάθος. Παρά το γεγονός, ότι ορισμένα ιατρικά προβλήματα, μπορεί πράγματι να αποτελούν αντένδειξη για μετάγγιση λόγω επιβάρυνσης του οργανισμού του αιμοδότη ή ακατάλληλου αίματος, οι αιμοδότες αυτοί αποκλείονται κατά την διάρκεια ιατρικής εξέτασης και εξετάσεων αίματος που πραγματοποιούνται σήμερα στα κέντρα αιμοδοσίας.
Η κατάσταση είναι διαφορετική για τα άτομα που λαμβάνουν αίμα. Οι παρενέργειες των μεταγγίσεων για τα άτομα αυτά συνήθως είναι ήπιες και προλαμβάνονται με τις διασταυρώσεις και την καλή επεξεργασία των παραγώγων αίματος. Σοβαρότερες αντιδράσεις συμβαίνουν σπάνια και περιλαμβάνουν τον πυρετό, τις αναφυλακτικές αντιδράσεις, την προσβολή από ορισμένα λοιμώδη (π.χ. ηπατίτις Β, C, HIV). Σοβαρές επιπλοκές, όπως νεφρική ανεπάρκεια, διάχυτη ενδαγγειακή πήξη και αλλεργικό shock συμβαίνουν ενίοτε. Αυτά τα δεδομένα συνέβαλαν στην ανάπτυξη ενός κινήματος κατά των μεταγγίσεων που στηρίζεται και από ορισμένα θρησκευτικά δόγματα.
Παρά το γεγονός ότι δεν πρέπει να γίνεται κατάχρηση μεταγγίσεων, οι ελλείψεις σε αίμα είναι μεγάλες, ο σωτήριος ρόλος της μετάγγισης σε αρκετές νοσηρές καταστάσεις είναι αναμφισβήτητος και οι σπάνιες παρενέργειες δεν μπορούν να απαξιώσουν τη θέση τους στη φαρέτρα της σύγχρονης ιατρικής επιστήμης, στις περιπτώσεις αυτές.
ΠΗΓΗ: iatronet.gr