Υπάρχει και η υπέρταση που εμφανίζεται σε ηλικίες κάτω των 35 ετών και που αν δεν αντιμετωπισθεί την ώρα που πρέπει, τότε προκαλεί σκληρύνσεις και αθηρωμάτωση των τοιχωμάτων των αρτηριών.
Η υπέρταση, δηλαδή η αυξημένη αρτηριακή πίεση, είναι η κατεξοχήν πάθηση της μέσης ηλικίας. Συνήθως πρωτοεμφανίζεται σε ηλικίες άνω των 35 ετών.
Κλασικά πιστεύεται ότι η υπέρταση στο 95% των περιπτώσεων αντιμετωπίζεται με δίαιτα και φάρμακα που παίρνει ο άρρωστος για όλη του τη ζωή, και μόνον στο 5% των περιπτώσεων βρίσκεται η συγκεκριμένη αιτία που την προκαλεί και που όταν αντιμετωπιστεί απαλλάσσει τον άρρωστο από την υπέρταση και, φυσικά, από τα φάρμακα.
Ομως σήμερα φαίνεται ότι τα δεδομένα αλλάζουν. Υπάρχει και η υπέρταση που εμφανίζεται σε ηλικίες κάτω των 35 ετών και που αν δεν αντιμετωπισθεί την ώρα που πρέπει, τότε προκαλεί σκληρύνσεις και αθηρωμάτωση των τοιχωμάτων των αρτηριών, έτσι ώστε ακόμα και με αντιμετώπιση σε μεγάλη ηλικία η υπέρταση παραμένει και ο άρρωστος είναι υποχρεωμένος να παίρνει τα αντιυπερτασικά φάρμακα διά βίου.
Οι κυριότερες αιτίες που προκαλούν την υπέρταση των νέων είναι η στένωση του ισθμού της αορτής, που αντιμετωπίζεται χειρουργικά, και οι ορμονικές διαταραχές μεταξύ των οποίων πρωτεύουσα θέση κατέχει ο υπεραλδοστερινισμός, που αντιμετωπίζεται χειρουργικά ή με φάρμακα.
Μία στις πέντε αρρύθμιστες περιπτώσεις υπέρτασης οφείλεται σε ενεργό ή λανθάνοντα υπεραλδοστερινισμό. Στις περιπτώσεις αυτές η υπέρταση δεν ομαλοποιείται, παρά την ενδεδειγμένη κλασική θεραπεία.
Πρόσφατα η στήλη ασχολήθηκε με αυτή τη μορφή υπέρτασης (αυξημένη πίεση) που δεν αντιμετωπίζεται εύκολα με τη συνήθη θεραπεία και χαρακτηρίζεται ως υπεραλδοστερινισμός. Η αιτία του υπεραλδοστερινισμού δεν βρίσκεται εύκολα με τις γνωστές διαγνωστικές μεθόδους.
Ο υπεραλδοστερινισμός είναι αποτέλεσμα αυξημένης ποσότητας αλδοστερόνης που παράγεται από τα επινεφρίδια.
Τα επινεφρίδια βρίσκονται πάνω στον άνω πόλο κάθε νεφρού που υπερεκκρίνει (βγάζει) την αλδοστερόνη σε υπερβολική ή οριακά φυσιολογική ποσότητα, δηλαδή στα ανώτερα όρια του φυσιολογικού, με αποτέλεσμα την αύξηση της αρτηριακής πίεσης, αφού ως γνωστόν η αλδοστερόνη προκαλεί κατακράτηση νατρίου από τους νεφρούς που οδηγεί στην εκδήλωση υπέρτασης.
Ετσι διατηρείται υψηλή η αρτηριακή πίεση χωρίς να ανευρίσκεται εύκολα η αιτία της.
Η παραγωγή αυξημένης ποσότητας αλδοστερόνης, ο λεγόμενος υπεραλδοστερινισμός, οφείλεται συνήθως σε καλοήθη όγκο των επινεφριδίων, η διάγνωση του οποίου γίνεται εύκολα με την αξονική τομογραφία. Οταν όμως η υπερπλασία των επινεφριδιακών κυττάρων δεν δημιουργεί ευμεγέθη όγκο, η διάγνωση δεν είναι εύκολη.
Πρόσφατες έρευνες από το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ απέδειξαν ότι μία νέα μέθοδος συνδυασμού αξονικής τομογραφίας και τομογραφίας ποζιτρονίων, με χορήγηση μιας ραδιενεργού ουσίας που λέγεται ετομιδάτη, μπορεί να τεκμηριώσει τη διάγνωση.
Η ουσία αυτή προσλαμβάνεται από τα υπερπλαστικά κύτταρα των επινεφριδίων, που θεωρούνται υπεύθυνα για την υπερπαραγωγή της αλδοστερόνης. Ετσι, με αυτή την ειδική εξέταση, είναι αδύνατον να διαφύγει η διάγνωση του λανθάνοντος υπεραλδοστερινισμού, που προκαλείται από αδένωμα ή υπερπλασία, δηλαδή από καλοήθη όγκο, των επινεφριδίων.
Πρόσφατα, και πάλι από το Κέιμπριτζ, μια ομάδα επιστημόνων δημοσίευσε στο «Nature Genetics» μία μελέτη βάσει της οποίας πολύ μικροί σε μέγεθος καλοήθεις όγκοι σε διάφορα τμήματα των επινεφριδίων μπορούν να παράγουν αυξημένη ποσότητα αλδοστερόνης.
Οι ερευνητές αυτοί υπολογίζουν ότι περίπου 1.000.000 υπερτασικοί Βρετανοί ανήκουν σε αυτήν την κατηγορία, οπότε με βάση την πληθυσμιακή αναλογία, στην Ελλάδα πρέπει να υπάρχουν 200.000 υπερτασικοί που μπορούν με χειρουργική αφαίρεση των μικρών αυτών όγκων να απαλλαγούν από την υπέρταση προτού προκαλέσει μόνιμες βλάβες στις αρτηρίες, οπότε ούτε με χειρουργική επέμβαση μπορεί να θεραπευθεί.
ΤΑ ΝΕΑ Ένθετο Υγεία