Πολλές γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση παρουσιάζουν απώλεια οστικής μάζας, οπότε και αυξάνεται ο κίνδυνος καταγμάτων.
Πολλές γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση παρουσιάζουν απώλεια οστικής μάζας, οπότε και αυξάνεται ο κίνδυνος καταγμάτων. Όταν δηλαδή η απώλεια της οστικής μάζας ξεπεράσει ένα κριτικό σημείο μπορούν να συμβούν κατάγματα έστω και με πολύ μικρή φόρτιση του οστού π.χ.
μια απλή πτώση ή ένα τράνταγμα σε κάποιο όχημα. Η λύση της συνέχειας του οστού, που μπορεί να συμβεί στις γυναίκες αυτές εξαιτίας της οστεοπόρωσης, προκαλεί πόνο και πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα, ανάλογα με την περιοχή όπου έχει εντοπιστεί το κάταγμα.
Η πρόληψη των καταγμάτων αυτών αφορά σε θεραπεία που έχει σκοπό να αυξήσει την οστική μάζα και να προάγει τον οστικό μεταβολισμό.
Η φαρμακευτική θεραπεία συνίσταται σε χορήγηση βιταμίνης D, που κυρίως αυξάνει την απορρόφηση του ασβεστίου της τροφής, σε χορήγηση ασβεστίου και σε χορήγηση σκευασμάτων που μπορεί να είναι είτε ορμονικά είτε να δρούν σε ορμονικούς υποδοχείς.
Άλλη κατηγορία φαρμάκων είναι τα διφωσφονικά που μπορεί να χορηγηθούν σε εβδομαδιαία, μηνιαία ή ενδοφλεβίως σε ετήσια βάση και τέλος φάρμακα που μιμούνται τις βασικές ορμόνες του οστικού μεταβολισμού, όπως είναι η καλσιτονίνη και η παραθορμόνη.
Γυναίκες που κινδυνεύουν από κατάγματα είναι εκείνες που χάνουν ταχέως οστική μάζα μετά την εμμηνόπαυση ειδικά τα πρώτα 10 χρόνια (fast loosers). Επίσης, εκείνες που η οστική δεξαμενή δεν ήταν γεμάτη κατά την ωρίμανση του σκελετού κατά την περίοδο της εφηβείας, λόγω πτωχής πρόσληψης ασβεστίου.
Κυριότερες υποψήφιες είναι οι λεπτές, ανοιχτόχρωμες γυναίκες. Τα πιο συχνά οστεοπορωτικά κατάγματα είναι τα κατάγματα που συμβαίνουν στον καρπό στο ισχίο και στην σπονδυλική στήλη. Τα πιο επικίνδυνα είναι τα κατάγματα της σπονδυλικής στήλης και του ισχίου.
Πρόσφατα έχει βελτιωθεί η αντιμετώπιση των καταγμάτων αυτών με αναίμακτες, ελάχιστης επεμβατικότητας τεχνικές. Για την σπονδυλική στήλη η μέθοδος της κυφωπλαστικής είναι μια τέτοια μέθοδος, για δε τα ισχία η μέθοδος Amis.
Ειδικότερα, η μέθοδος αυτή που είναι μια μέθοδος ελάχιστης επεμβατικότητας αρθροπλαστικής ισχίου δεν προκαλεί τραυματισμούς ιστών, μειώνει δραματικά την διεγχειρητική απώλεια αίματος και επιταχύνει την αποκατάσταση.
Ο χρόνος του χειρουργείου πρέπει να γίνεται όσο γίνεται σύντομα σε σχέση με την εμφάνιση του κατάγματος, έτσι ώστε να μειωθούν οι σοβαρές επιπλοκές μετά από ένα κάταγμα όπως είναι η θρόμβωση, η απώλεια αίματος και η επακόλουθη αναιμία, που μπορεί να προκαλέσει ισχαιμία σε ευαίσθητα όργανα όπως είναι ο εγκέφαλος η καρδιά και οι νεφροί.
Συμπερασματικά, τα κατάγματα μετά την εμμηνόπαυση γίνονται ολοένα πιο συχνά λόγω της αύξησης του μέσου όρου ζωής και η γρήγορη και έγκαιρη αντιμετώπισή τους με όσο το δυνατόν αναίμακτες τεχνικές βοηθάει στην πλήρη αποκατάσταση και στην βελτίωση της ποιότητας ζωής.
iatronet.gr