H Διαταραχή Άγχους Ασθένειας σχετίζεται με την επίμονη σκέψη και ενασχόληση ότι κάποιος έχει μια σοβαρή ασθένεια. Συμπτώματα της υποτιθέμενης ασθένειας δεν υπάρχουν, ή αν υπάρχουν είναι πολύ ήπιας έντασης. Η έντονη ενασχόληση επιμένει παρά την κατάλληλη ιατρική́ εκτίμηση και διαβεβαίωση, ότι δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα, η ενασχόληση ωστόσο προκαλεί́ έκπτωση στη λειτουργικότητα του ατόμου.
Κάνοντας μια μικρή ιστορική αναδρομή, σε όλους είναι γνωστό το έργο, Ο κατά φαντασίαν ασθενής του Μολιέρου. Σύμφωνα λοιπόν με την υπόθεση ο κεντρικός ήρωας, ο Αργκάν είναι ένας ηλικιωμένος που είναι πολύ πανούργος και φιλάργυρος και παριστάνει συνεχώς τον άρρωστο . Δεν θέλει να ακολουθήσει τις υποδείξεις των γιατρών του και οι γιατροί του βλέποντας αυτή του την συμπεριφορά τον εκμεταλλεύονται!
Ωστόσο και απο την αρχαιότητα υπήρχε αναφορά αυτής της ψυχικής νόσου μιας και είναι από τις πιο παλιές περιγραφόμενες ασθένειες ως η “melancholia hypochondria” αναφερόμενη από Έλληνες και Ρωμαίους! Ο Felix Plattet περίπου το 1600 την αναφέρει λέγοντας ότι «Δεν αφήνουν σε ησυχία τους γιατρούς τους, ικετεύουν για θεραπεία, δοκιμάζουν διάφορα φάρμακα, και μόλις ανακουφίζονται, αλλάζουν τα φάρμακα και τους γιατρούς!
Αυτή η νόσος επιβιώνει επιτυχώς ακόμα και σήμερα! Ας δύομε συνοπτικά τώρα την συμπτωματολογία της ψυχικής αυτής διαταραχής
• Καταρχάς για να οριστεί ως διάγνωση πρέπει να χ διάρκεια τουλάχιστον 6 μήνες.
• Το άτομο δεν αναγνωρίζει ότι η ανησυχία του ότι έχει μια σοβαρή αρρώστια είναι υπερβολική ή παράλογη και μπλέκεται σε ένα φαύλο κύκλο ιατρικών εξετάσεων, πολλές φορές αναγκάζοντας τους ιατρούς να επαναλάβουν τις εξετάσεις ξοδεύοντας υπέρογκα ποσά.
• Επίσης μπορεί να μπει σε φάση να σταματήσει εντελώς να ασχολείται με τη υγεία του παρότι μπορεί να υπάρχει όντως κάποιο πρόβλημα.
• Το άτομο καταφεύγει σε καταναγκαστικές συμπεριφορές συνεχώς τσεκάρει το σώμα του μήπως υπάρχει κάποιο πρόβλημα!
Βασική ψυχολογική αιτία αυτής της συμπεριφοράς είναι η αναζήτηση της φροντίδας και της προσοχής από τους άλλους (οικογένεια). Που τώρα μιας και είναι άρρωστοι τους φροντίζουν και τους μεταχειρίζονται με τρυφερότητα! Συνοψίζοντας πρέπει να τονιστεί ότι η διεπιστημονική συνεργασία είναι πολύ σημαντική για αυτή την νόσο!
Ο ασθενής πρέπει να κατανοήσει ότι η αιτία της νόσου είναι ψυχολογική και όχι σωματική. Η συμβολή του θεράποντος ιατρού (παθολόγου-χειρούργου κ.τ.λ.) στον οποίο πρώτα καταφεύγει ο ασθενής είναι καθοριστική διότι πρέπει να τον παραπέμψει σε επαγγελματία ψυχικής υγείας σπάζοντας τον φαύλο κύκλο των ιατρικών εξετάσεων! Όταν ο ασθενής να καταλάβει ότι το άγχος του κρύβεται πίσω από όλες αυτές τις υποτιθέμενες νόσους θα κατανοήσει ότι χρειάζεται φροντίδα η ψυχική του υγειά και εκεί θα είναι και το τέλος της ταλαιπωρίας του.
Το άγχος υγείας μας κοστίζει περισσότερο από ότι νομίζουμε.. Στην πρωτοβάθμια φροντίδα αναφέρονται τα ποσοστά που έχουν άγχος υγείας και όχι σωματική παθολογία από 0.8% - 4.5%. Σύμφωνα με έρευνες έχουν γίνει ένας ασθενής με άγχος υγείας κάνει περίπου 10 συναντήσεις το χρόνο με το γιατρό, ξοδεύει 1500 δολάρια ετησίως για ιατρικά έξοδα (Barsky & συν, 2001).
Το πιο σημαντικό λοιπόν είναι η αποδοχή του προβλήματος και η αναζήτηση βοήθειας από ειδικό ψυχικής υγείας. Η γνωσιακή συμπεριφορική ψυχοθεραπεία συγκεκριμένα είναι πολύ αποτελεσματική και πολύ σύντομη σε όσους πάσχουν από άγχος υγείας.
Φύσσα Στυλιανή
Ψυχολόγος