Μηνιγγιώματα

Τα μηνιγγιώματα είναι οι πιο συχνοί καλοήθεις όγκοι του εγκεφάλου (95% του συνόλου). Ωστόσο, μπορεί να έχουν και πιο επιθετική συμπεριφορά. Εξορμώνται από τα αραχνοειδή κύτταρα των μηνίγγων και αντιπροσωπεύουν περίπου το 20 % όλων των πρωτοπαθών όγκων του εγκεφάλου. Απαντώνται συχνότερα στις γυναίκες από ότι στους άντρες (2:1) και η κορυφή της επίπτωσής τους είναι στην έκτη και έβδομη δεκαετία της ζωής. Οι περισσότερες περιπτώσεις είναι σποραδικές και μόνο λίγες σχετίζονται με την κληρονομικότητα. Υπάρχουν ενδείξεις ότι άτομα τα οποία έχουν υποβληθεί σε ολοκράνια ακτινοβολία έχουν αυξημένο κίνδυνο να αναπτύξουν μηνιγγίωμα.

Τι συμπτώματα προκαλούν τα μηνιγγιώματα;
Καθώς αναπτύσσονται πολύ αργά δεν προκαλούν οξεία συμπτωματολογία και συχνά μπορεί να είναι ιδιαίτερα ευμεγέθη κατά τη διάγνωσή τους. Αν και δεν υπάρχουν ειδικά κλινικά συμπτώματα ή σημεία για τους εγκεφαλικούς όγκους, τα βραδέως εξελισσόμενα σημεία και συμπτώματα της αυξημένης ενδοκράνιας πίεσης (κεφαλαλγία, ναυτία, έμετοι, υπνηλία), όπως και η εμφάνιση επιληψίας σε ασθενή με αρνητικό ιστορικό για αυτήν την πάθηση, ή η δυσκολία στην κίνηση των άκρων, ή η διαταραχή ομιλίας και συμπεριφοράς, θα πρέπει να εγείρουν πολύ σοβαρές υποψίες. Ωστόσο, η αιφνίδια έναρξη συμπτωμάτων, όπως επιληπτική κρίση σε ασθενή με ελεύθερο ιστορικό και η ξαφνική αύξηση της ενδοκράνιας πίεσης (που μπορεί να οφείλεται σε αιμορραγία μέσα στον όγκο, οίδημα του εγκεφάλου, ή απόφραξη της διόδου του εγκεφαλονωτιαίου υγρού), είναι επίσης πιθανή.

Πως γίνεται η διάγνωση των μηνιγγιωμάτων;
Τα μηνιγγιώματα απεικονίζονται πολύ καλά με την αξονική τομογραφία με έγχυση σκιαγραφικής ουσίας, με τη μαγνητική τομογραφία με χορήγηση παραμαγνητικής ουσίας και με την ψηφιακή αγγειογραφία, κάτι που οφείλεται στο γεγονός ότι είναι αγγειοβριθείς όγκοι. Ταξινομούνται αναλόγως του ιστολογικού τους τύπου (μηνιγγοενδοθηλιόμορφο, μεταβατικό, ψαμμώδες, θηλώδες, ινοβλαστικό, αγγειοβλαστικό, άτυπο και κακοήθες) και της περιοχής του εγκεφάλου που αναπτύσσονται (παροβελιαία, δρεπάνου, βάσεως κρανίου, κυρτότητας ημισφαιρίων, οπισθίου βόθρου κλπ).

Πως θεραπεύονται τα μηνιγγιώματα;
Τα μηνιγγιώματα συνήθως αφαιρούνται μικροχειρουργικά, με αποτέλεσμα την ίαση, εάν ο όγκος βρίσκεται σε χειρουργικά προσπελάσιμο σημείο. Πολλές φορές για την πλήρη εξαίρεσή τους απαιτούνται ιδιαίτερα εξειδικευμένες προσπελάσεις της βάσεως του κρανίου με εκτεταμένη ανακατασκευή τμημάτων αυτής. Συχνά οι επεμβάσεις αυτές είναι πολύωρες και απαιτούν ιδιαίτερη μετεγχειρητική παρακολούθηση.
Σε περίπτωση υπολειμματικού όγκου ή εντόπισης σε περιοχή δύσκολα προσβάσιμη, ως θεραπεία εκλογής εφαρμόζεται η στερεοτακτική ακτινοχειρουργική.

ΠΗΓΗ:healthierworld.gr